کاربرد کفش رانینگ چیست؟

کفش رانینگ (Running Shoes) به نوعی کفش ورزشی گفته می‌شود که به طور خاص برای دویدن طراحی شده است. این کفش‌ها دارای ویژگی‌های خاصی هستند که به دونده‌ها کمک می‌کند تا با راحتی بیشتر و ریسک کمتر از آسیب، به دویدن بپردازند. در ادامه برخی از ویژگی‌های اصلی کفش رانینگ را بیان خواهیم کرد.

برای اطلاعات بیشتر درباره دنیای مد و نکات کلیدی خرید پوشاک و ورزش سری به مجله شاپ پلاس بزنید.

ویژگی های کفش رانینگ

1. ضربه‌گیری (Cushioning): کفش‌های رانینگ دارای لایه‌های ضربه‌گیر در کفی هستند که به جذب ضربه‌های وارده به پا در حین دویدن کمک می‌کند. این ویژگی به‌خصوص برای جلوگیری از فشار زیاد به زانوها و مچ پا بسیار مهم است.
2. انعطاف‌پذیری: انعطاف‌پذیری کفش‌های رانینگ به پا اجازه می‌دهد که به طور طبیعی در طول دویدن حرکت کند. این ویژگی به‌خصوص در ناحیه جلویی کفش (ناحیه انگشتان) اهمیت دارد تا پا در هنگام حرکت به راحتی خم و راست شود.
3. پشتیبانی از قوس پا: بسیاری از کفش‌های رانینگ دارای طراحی ویژه‌ای برای پشتیبانی از قوس پا هستند. این ویژگی به توزیع یکنواخت فشار روی پا کمک می‌کند و از مشکلاتی مانند التهاب فاسیای کف پا جلوگیری می‌کند.
4. وزن سبک: سبک بودن کفش یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های کفش‌های رانینگ است. کفش‌های سبک به دونده این امکان را می‌دهند که با خستگی کمتر و سرعت بیشتر بدود. وزن کمتر کفش باعث کاهش فشار و انرژی مصرفی در حین دویدن می‌شود.
5. تهویه مناسب (Breathability): مواد استفاده شده در ساخت رویه کفش معمولاً به‌گونه‌ای هستند که هوا به راحتی در آن‌ها جریان پیدا می‌کند. این ویژگی باعث می‌شود پا در طول دویدن خنک بماند و تعریق کمتر شود، در نتیجه احتمال تاول زدن یا بوی بد پا کاهش می‌یابد.
6. کفی مقاوم و مناسب (Outsole): زیره یا کفی بیرونی کفش‌های رانینگ معمولاً از موادی ساخته شده است که در برابر سایش مقاوم هستند و در عین حال دارای اصطکاک کافی برای جلوگیری از لغزش باشند. نوع کفی ممکن است بسته به محل استفاده (آسفالت، زمین خاکی، تردمیل و غیره) متفاوت باشد.
7. پاشنه محکم و محافظت از مچ پا: کفش‌های رانینگ باید پاشنه‌ای محکم و ساختاری مناسب در قسمت مچ پا داشته باشند تا از پیچ خوردن مچ و سایر آسیب‌های احتمالی جلوگیری کنند. این محافظت به ثبات بیشتر پا کمک می‌کند.
8. اندازه‌گیری مناسب (Fit): اندازه مناسب کفش، یکی از فاکتورهای کلیدی در انتخاب کفش‌های رانینگ است. کفش باید به‌طور کامل و بدون فشردگی یا لغزش روی پا قرار بگیرد. فضای کمی در قسمت جلوی کفش (ناحیه انگشتان) باید وجود داشته باشد تا هنگام دویدن انگشت‌ها فضای کافی برای حرکت داشته باشند.
9. افت پاشنه به پنجه (Heel-to-Toe Drop): این ویژگی به تفاوت ارتفاع پاشنه و پنجه کفش اشاره دارد. کفش‌های مختلف رانینگ دارای افت‌های متفاوتی هستند که می‌تواند بر نوع دویدن تأثیر بگذارد. افت بیشتر معمولاً برای دونده‌هایی که روی پاشنه فرود می‌آیند مناسب است، در حالی که افت کمتر برای دونده‌هایی که روی جلوی پا فرود می‌آیند مناسب‌تر است.
10. پایداری (Stability): برخی از کفش‌های رانینگ دارای تکنولوژی‌هایی برای پایداری بیشتر هستند که به افرادی که تمایل به پیچ خوردن پا یا چرخیدن قوس پا دارند، کمک می‌کند. این کفش‌ها معمولاً دارای ساختار محکم‌تر در نواحی خاصی از کفش هستند تا از حرکات غیرطبیعی پا جلوگیری کنند.
11. طراحی جنس مقاوم در برابر آب (Water Resistance): برای دویدن در شرایط مرطوب یا بارانی، برخی از کفش‌های رانینگ دارای رویه‌ای ضد آب یا مقاوم در برابر آب هستند که پاها را خشک نگه می‌دارد.

تفاوت ها و شباهت های کفش جاگینگ، واکینگ و رانینگ

تفاوت‌ها:

کفش رانینگ (Running Shoes):

• هدف طراحی: برای دویدن با سرعت و فواصل طولانی طراحی شده‌اند. دویدن به‌طور کلی فشار بیشتری به پاها، زانوها و مفاصل وارد می‌کند، بنابراین کفش‌های رانینگ برای جذب ضربه و کاهش فشار طراحی شده‌اند.
• ویژگی‌های اصلی:
  • ضربه‌گیری بیشتر: این کفش‌ها دارای لایه‌های ضخیم‌تر و سیستم‌های ضربه‌گیر پیشرفته‌تری (مانند فوم، ژل یا هوا) هستند که شوک وارده به پاها را در هر قدم جذب می‌کنند.
  • سبکی: برای کاهش وزن کلی و افزایش سرعت، از مواد سبک استفاده می‌شود.
  • انعطاف‌پذیری بالا: این کفش‌ها برای امکان خم شدن طبیعی پا در حین دویدن، انعطاف‌پذیری بالایی دارند.
  • افت پاشنه به پنجه بیشتر: معمولاً افت (Heel-to-Toe Drop) بیشتری دارند (بین ۸ تا ۱۲ میلی‌متر) تا حرکت دونده را تسهیل کنند و از فرود آمدن روی پاشنه حمایت کنند.

کفش جاگینگ (Jogging Shoes):

• هدف طراحی: برای آهسته دویدن یا دویدن‌های با شدت کمتر طراحی شده‌اند. جاگینگ معمولاً فشار کمتری به پاها و مفاصل وارد می‌کند، بنابراین کفش‌های آن به گونه‌ای طراحی شده‌اند که نیازهای خاص این ورزش را پوشش دهند.
• ویژگی‌های اصلی:
  • ضربه‌گیری متوسط: این کفش‌ها به ضربه‌گیرهای نرم نیاز دارند اما کمتر از کفش‌های رانینگ.
  • سبک اما نه به اندازه کفش رانینگ: وزن این کفش‌ها معمولاً بین کفش‌های رانینگ و واکینگ قرار دارد.
  • افت پاشنه به پنجه متوسط: افت کفش‌های جاگینگ معمولاً بین ۶ تا ۱۰ میلی‌متر است.

کفش واکینگ (Walking Shoes):

• هدف طراحی: برای پیاده‌روی‌های طولانی و معمولی طراحی شده‌اند. پیاده‌روی به نسبت دویدن فشار کمتری به بدن وارد می‌کند، اما همچنان نیاز به پشتیبانی و راحتی دارد.
• ویژگی‌های اصلی:
  • ضربه‌گیری کمتر: کفش‌های واکینگ به ضربه‌گیر کمتری نیاز دارند زیرا فشار وارده در پیاده‌روی کمتر است.
  • انعطاف‌پذیری کمتر: این کفش‌ها معمولاً انعطاف‌پذیری کمتری دارند، به‌ویژه در ناحیه جلوی کفش، زیرا پا در پیاده‌روی به حرکت و انعطاف زیادی نیاز ندارد.
  • افت پاشنه به پنجه کمتر: این کفش‌ها معمولاً افت کمتری (بین ۴ تا ۶ میلی‌متر) دارند، زیرا در پیاده‌روی حرکت طبیعی پا از پاشنه به پنجه کمتر دچار تغییر زاویه می‌شود.
  • وزن سنگین‌تر: کفش‌های واکینگ معمولاً سنگین‌تر از کفش‌های رانینگ و جاگینگ هستند چون نیازی به سرعت بالا ندارند.

شباهت‌ها:

طراحی برای راحتی: هر سه نوع کفش با هدف اصلی فراهم کردن راحتی و پشتیبانی از پا در طول فعالیت‌های فیزیکی طراحی شده‌اند. این کفش‌ها با استفاده از فوم‌های نرم و مواد تنفسی ساخته می‌شوند که پاها در طول استفاده طولانی مدت خسته نشوند.

پشتیبانی از قوس پا: کفش‌های رانینگ، جاگینگ و واکینگ معمولاً دارای طراحی‌هایی هستند که پشتیبانی مناسبی از قوس پا فراهم می‌کنند تا از آسیب‌های رایج مانند التهاب فاسیای کف پا جلوگیری کنند.

تهویه مناسب: برای جلوگیری از تعریق بیش از حد و خنک نگه داشتن پا، هر سه نوع کفش معمولاً دارای رویه‌هایی با قابلیت تهویه هوا هستند تا جریان هوا به پاها برسد و احساس راحتی ایجاد کند.

کدام نوع کفش برای کدام فعالیت؟

• کفش رانینگ: مناسب برای دونده‌های حرفه‌ای یا افرادی که به دویدن با سرعت و مسافت زیاد می‌پردازند. این کفش‌ها برای محافظت از پا و مفاصل در برابر فشارهای شدید طراحی شده‌اند.
• کفش جاگینگ: برای افرادی که به دویدن‌های آرام و با شدت کمتر مشغول هستند، مناسب است. این کفش‌ها ضربه‌گیری متوسط و راحتی مطلوبی ارائه می‌دهند.
• کفش واکینگ: بهترین انتخاب برای پیاده‌روی‌های روزانه یا تمرینات سبک. این کفش‌ها وزن بیشتری دارند و برای فعالیت‌هایی با فشار کمتر روی پا و مفاصل مناسب هستند.

به طور خلاصه، تفاوت اصلی این سه نوع کفش در ضربه‌گیری، انعطاف‌پذیری، افت پاشنه به پنجه و وزن است که به تناسب نیاز هر نوع فعالیت ورزشی طراحی شده‌اند.

نوع کفی در کفش های رانینگ

کفی کفش‌های رانینگ نقش بسیار مهمی در راحتی، عملکرد و جلوگیری از آسیب‌های ورزشی دارد. نوع کفی و مواد استفاده شده در آن می‌تواند تأثیر زیادی بر نحوه دویدن و میزان پشتیبانی از پاها داشته باشد. در ادامه انواع کفی‌های رایج در کفش‌های رانینگ را توضیح می‌دهیم:

۱٫ کفی‌های ضربه‌گیر (Cushioned Insoles):

این نوع کفی‌ها برای جذب شوک و ضربه‌های وارد شده به پا در حین دویدن طراحی شده‌اند. در دویدن، ضربه‌های زیادی به پاها، زانوها و مفاصل وارد می‌شود، بنابراین این کفی‌ها به کاهش فشار کمک می‌کنند. مواد رایجی که برای این نوع کفی‌ها استفاده می‌شوند عبارتند از:

• فوم EVA (Ethylene Vinyl Acetate): یک ماده سبک و نرم که به‌طور گسترده در کفی‌های کفش رانینگ استفاده می‌شود. این ماده به دلیل توانایی بالای خود در جذب ضربه، محبوب است.
• پلی‌اورتان (PU): ماده‌ای کمی سنگین‌تر از EVA ولی با دوام بیشتر که برای پشتیبانی طولانی مدت و ماندگاری در برخی از کفش‌ها به کار می‌رود.
• ژل یا هوا: برخی از کفش‌های رانینگ دارای کفی‌هایی با سیستم‌های ضربه‌گیر پیشرفته مانند ژل یا محفظه‌های هوایی هستند که به‌طور خاص برای جذب ضربه طراحی شده‌اند.

۲٫ کفی‌های پشتیبانی‌کننده (Support Insoles):

این نوع کفی‌ها برای دونده‌هایی که به پشتیبانی بیشتری در ناحیه قوس پا یا مچ نیاز دارند، طراحی شده‌اند. این کفی‌ها معمولاً دارای ساختاری محکم‌تر در ناحیه قوس پا هستند و به جلوگیری از مشکلاتی نظیر التهاب فاسیای کف پا و پرونیشن (چرخش داخلی پا) کمک می‌کنند. افراد با کف پای صاف یا قوس زیاد به این نوع کفی‌ها نیاز بیشتری دارند.

۳٫ کفی‌های کنترل حرکت (Motion Control Insoles):

این نوع کفی‌ها برای دونده‌هایی که مشکلات پرونیشن بیش از حد (Overpronation) یا سوپرونیشن (Underpronation) دارند، طراحی شده‌اند. هدف این کفی‌ها جلوگیری از حرکت غیرطبیعی پاها در هنگام دویدن است. در این نوع کفی‌ها، قسمت میانی پا و پاشنه دارای ساختاری سفت‌تر و پایدارتر است تا از چرخش غیرطبیعی پا جلوگیری کند و پایداری بیشتری به دونده ارائه دهد.

۴٫ کفی‌های نازک و سبک (Minimalist Insoles):

این کفی‌ها در کفش‌های مینیمالیست (Minimalist) یا با افت کم استفاده می‌شوند. این کفش‌ها برای تقلید از دویدن طبیعی طراحی شده‌اند و کفی‌های آن‌ها بسیار نازک و با کمترین میزان ضربه‌گیر هستند. ایده پشت این طراحی این است که پا بتواند به‌طور طبیعی با زمین برخورد کرده و تمام عضلات پا به کار گرفته شوند. این نوع کفی‌ها برای دونده‌های حرفه‌ای یا کسانی که به دویدن طبیعی‌تر تمایل دارند، مناسب هستند.

۵٫ کفی‌های قابل تعویض (Removable Insoles):

بسیاری از کفش‌های رانینگ دارای کفی‌های قابل تعویض هستند. این ویژگی به دونده‌ها این امکان را می‌دهد که در صورت نیاز، از کفی‌های سفارشی یا طبی برای مشکلات خاص پا مانند قوس بالا یا پای صاف استفاده کنند. همچنین، تعویض کفی‌ها می‌تواند طول عمر کفش را افزایش دهد.

۶٫ کفی‌های ضد تعریق (Moisture-Wicking Insoles):

این نوع کفی‌ها با موادی ساخته می‌شوند که رطوبت و تعریق را از پا جذب کرده و به بیرون منتقل می‌کنند. این ویژگی به خنک نگه داشتن پا و جلوگیری از بوی نامطبوع کمک می‌کند. کفی‌های ضد تعریق معمولاً در کفش‌های رانینگ با رویه‌های قابل تهویه بیشتر یافت می‌شوند.

۷٫ کفی‌های با پشتیبانی پاشنه (Heel Support Insoles):

این نوع کفی‌ها برای دونده‌هایی که به پشتیبانی بیشتری در ناحیه پاشنه نیاز دارند، طراحی شده‌اند. در این کفی‌ها معمولاً قسمت پاشنه دارای ساختار قوی‌تر یا ضخیم‌تری است که از فشار زیاد در این ناحیه جلوگیری کرده و به جذب شوک کمک می‌کند.

۸٫ کفی‌های اختصاصی سفارشی (Custom Orthotics):

برای دونده‌هایی که مشکلات خاص پا یا نیازهای طبی دارند، استفاده از کفی‌های سفارشی توصیه می‌شود. این کفی‌ها معمولاً بر اساس اسکن پای شخص و با توجه به ویژگی‌های خاص هر فرد (مانند نحوه حرکت پا، نوع قوس پا و مشکلات مرتبط با آن) ساخته می‌شوند.

انواع کفش رانینگ زنانه و مردانه

کفش‌های رانینگ (دویدن) به صورت زنانه و مردانه طراحی می‌شوند و هر کدام بر اساس نیازهای فیزیولوژیکی و بیومکانیکی خاص مردان و زنان ویژگی‌های متفاوتی دارند. تفاوت‌ها عمدتاً در طراحی، اندازه، رنگ‌بندی و تکنولوژی‌های به کار رفته در کفش‌ها وجود دارد. 

۱. کفش‌های رانینگ جاده‌ای (Road Running Shoes):

این کفش‌ها برای دویدن روی سطوح سخت و صاف مانند جاده‌ها، آسفالت، و پیاده‌روها طراحی شده‌اند.

• ویژگی‌ها:
  • ضربه‌گیری بالا برای جذب شوک ناشی از دویدن روی سطوح سخت.
  • زیره صاف که پایداری و راحتی در حرکت روی سطح صاف را فراهم می‌کند.
  • وزن سبک برای افزایش سرعت و کاهش خستگی.
• مدل‌های زنانه و مردانه: طراحی در این مدل‌ها مشابه است، اما کفش‌های زنانه به دلیل نیاز به پشتیبانی قوس پا و عرض کمتر پاها، باریک‌تر و سبک‌تر هستند.

۲. کفش‌های رانینگ تریل (Trail Running Shoes):

این نوع کفش‌ها برای دویدن در مسیرهای طبیعی و ناهموار مانند کوه‌ها، جنگل‌ها و مسیرهای خاکی طراحی شده‌اند.

• ویژگی‌ها:
  • زیره دارای آج‌های عمیق برای چسبندگی و جلوگیری از لغزش روی سطوح ناهموار.
  • ساختار مقاوم‌تر و محکم‌تر برای محافظت از پا در برابر سنگ‌ها و موانع.
  • ضدآب بودن یا مقاومت در برابر آب در برخی مدل‌ها برای دویدن در محیط‌های مرطوب.
• مدل‌های زنانه و مردانه: کفش‌های زنانه معمولاً سبک‌تر و با تناسب بهتر برای پاهای باریک‌تر ساخته می‌شوند، اما هر دو مدل دارای ساختار مقاوم هستند.

۳. کفش‌های مینیمالیست (Minimalist Running Shoes):

این نوع کفش‌ها برای تقلید از دویدن طبیعی طراحی شده‌اند و کفی‌های بسیار نازک و سبک دارند تا به پاها اجازه دهند به طور طبیعی حرکت کنند.

• ویژگی‌ها:
  • افت پاشنه به پنجه بسیار کم (معمولاً بین ۰ تا ۴ میلی‌متر) برای نزدیک کردن پا به زمین و حرکت طبیعی پا.
  • سبک و انعطاف‌پذیر برای افزایش کنترل روی حرکت.
  • ضربه‌گیری کمتر برای دویدن طبیعی‌تر و استفاده از عضلات پا به‌صورت کامل.
• مدل‌های زنانه و مردانه: تفاوت اصلی در طراحی عرض و سایز است. کفش‌های زنانه به طور کلی باریک‌تر و با پشتیبانی قوس پا بیشتر طراحی می‌شوند.

۴. کفش‌های ماکسیمالیست (Maximalist Running Shoes):

این کفش‌ها برعکس مدل‌های مینیمالیست، دارای کفی‌های بسیار ضخیم هستند که به‌طور چشمگیری ضربه‌گیری را افزایش می‌دهند.

• ویژگی‌ها:
  • ضربه‌گیری بسیار بالا برای دونده‌هایی که به پشتیبانی بیشتر نیاز دارند.
  • کفی ضخیم و حجیم که برای دویدن در فواصل طولانی و کاهش فشار بر روی مفاصل و زانوها مناسب است.
  • پایداری بالا برای جلوگیری از خستگی و افزایش راحتی.
• مدل‌های زنانه و مردانه: این مدل‌ها نیز تفاوت‌هایی در سایز، طراحی و نیازهای آناتومیکی دارند، اما از نظر تکنولوژی‌های به کار رفته مشابه‌اند.

۵. کفش‌های رانینگ مسابقه‌ای (Racing Flats):

این نوع کفش‌ها برای دوندگان حرفه‌ای و مسابقات طراحی شده‌اند. تمرکز اصلی در این کفش‌ها بر افزایش سرعت و کاهش وزن است.

• ویژگی‌ها:
  • وزن بسیار سبک برای افزایش کارایی در مسابقات.
  • کفی نازک‌تر و انعطاف‌پذیر برای نزدیک‌تر بودن به زمین و حس بیشتر به سطح زیرین.
  • پایداری کمتر و تمرکز بر سرعت و عملکرد در مسافت‌های کوتاه.
• مدل‌های زنانه و مردانه: کفش‌های زنانه معمولاً سبک‌تر و باریک‌تر هستند، اما هر دو مدل بر کاهش وزن و افزایش سرعت تمرکز دارند.

۶. کفش‌های تمرینی (Training Shoes):

این کفش‌ها برای تمرینات روزانه طراحی شده‌اند و ترکیبی از راحتی، ضربه‌گیری و پشتیبانی را ارائه می‌دهند.

• ویژگی‌ها:
  • ساختار مستحکم‌تر و پشتیبانی قوی برای دویدن‌های روزانه و تمرینات طولانی مدت.
  • ضربه‌گیری مناسب برای جلوگیری از آسیب‌های روزانه.
  • پایداری بالا برای راحتی بیشتر در تمرینات طولانی.
• مدل‌های زنانه و مردانه: در این مدل‌ها نیز، کفش‌های زنانه سبک‌تر و با طراحی مناسب برای پاهای زنانه ساخته می‌شوند.

۷. کفش‌های با افت پاشنه به پنجه کم (Low-Drop Running Shoes):

این نوع کفش‌ها افت کمتری بین پاشنه و پنجه دارند (بین ۰ تا ۶ میلی‌متر) و برای دوندگانی که به دویدن با پنجه یا جلوی پا عادت دارند، مناسب است.

• ویژگی‌ها:
  • انعطاف‌پذیری بالا برای حرکت طبیعی پا.
  • ضربه‌گیری متوسط تا کم بسته به نوع کفش.
  • پایداری بیشتر در پنجه پا برای دونده‌هایی که روی جلوی پا فرود می‌آیند.
• مدل‌های زنانه و مردانه: تفاوت‌های اصلی در تناسب و سبک بودن کفش است.

۸. کفش‌های چندمنظوره (Hybrid Running Shoes):

این نوع کفش‌ها برای دویدن در مسیرهای مختلف، از جمله جاده و مسیرهای ناهموار (ترکیبی از جاده و تریل) طراحی شده‌اند.

• ویژگی‌ها:
  • زیره محکم‌تر از کفش‌های جاده‌ای، اما نه به اندازه کفش‌های تریل.
  • آج‌های کم عمق‌تر که روی سطوح مختلف عملکرد خوبی دارند.
  • ضربه‌گیری مناسب برای هر دو نوع سطح.
• مدل‌های زنانه و مردانه: مشابه سایر مدل‌ها، تفاوت‌های طراحی و سایز وجود دارد اما تکنولوژی‌های مشابهی به کار می‌روند.

تفاوت‌های کلیدی بین کفش‌های زنانه و مردانه:

1. اندازه و عرض: کفش‌های زنانه معمولاً باریک‌تر و سبک‌تر هستند تا متناسب با اندازه پا و آناتومی زنان باشند.
2. پشتیبانی از قوس پا: زنان به دلیل ساختار بیومکانیکی خاص، به پشتیبانی بیشتری در ناحیه قوس پا نیاز دارند.
3. ضربه‌گیری: کفش‌های زنانه معمولاً دارای لایه‌های ضربه‌گیر نرم‌تری هستند، زیرا زنان معمولاً وزن کمتری دارند و به ضربه‌گیری کمتری نیاز دارند.
4. طراحی و رنگ‌بندی: بسیاری از کفش‌های زنانه با رنگ‌های روشن‌تر و طراحی‌های جذاب‌تری نسبت به کفش‌های مردانه عرضه می‌شوند.

بهتر است بدانید که همانند کفش‌‌های ورزشی زنانه و مردانه، لباس ورزشی زنانه و لباس ورزشی مردانه هم دارای ویژگی‌های مشترک و همین‌طور تفاوت‌هایی است که باید قبل از خرید از آن‌ها مطلع باشید.

نتیجه‌گیری

انواع کفش‌های رانینگ زنانه و مردانه بسته به نوع فعالیت و شرایط بدنی مختلف طراحی می‌شوند که می‌توانید این کفش‌‌ها را در فروشگاه اسنپ شاپ پیدا کنید و با استفاده از سرویس خرید اقساطی، هزینه را در چند مرحله پرداخت کنید. انواع کتانی مردانه و کتانی زنانه نیز در این فروشگاه عرضه شده‌‌اند.