این کتاب برجسته ترین اثر کِی تومبز و درواقع رسالهی دکترای وی بوده است. جوهرهی آنچه تومبز در این اثر با تمام توان و به بهترین شکل ممکن به آن پرداخته، گزارشی از حضور یک خلا است که به طور نظاممند بین فهم بیمار از بیماری و دریافت انتزاعی پزشک از همان بیماری فاصله انداخته است. مسلماً اساس تجربهی زی