به باور رابین وود، سینمای جیلان اندوهی را به تصویر میکشد که گویی با نوعی فقدان ذاتی یا رنج اگزیستانسیال پیوند خورده است؛ جهان تیره و تاری که در بطن آن امر اجتماعی و امر وجودی با هم تلاقی میکنند، و رنج نهفته در آن بیشتر محصول اندوهی درونی و وجودی است تا شرایط اجتماعی کتاب حاضر شامل فیلمنامه یکی از