نیچه

همه‌چیز او را به هیجان می‌آورد و هیچ‌چیز او را پایبند نمی‌کند. همین که موضوعی بکر بودن و جذابیت و راز حیا‌اش را از دست می‌دهد، آن را بی‌هیچ ترحمی رها می‌کند، بی‌اینکه به کسانی‌ که بعد از او می‌آیند حسادت کند. نیچه هم از ورای تمام شناخت‌ها، شناخت را می‌جوید شناختی که به طرزی ابدی غیرواقعی است و هرگز