اما به نظر کانت، نوع انسان آنقدر باقی می ماند تا در روابط سیاسی، خود را از حضیض ظلمت به اوج عقلانیتی که وصف آن گذشت - یعنی سازمان مدنی کامل و عادلانه - ارتقا دهد; و این امر، در حقیقت، به منزله غایت پنهان طبیعت برای تحقق خرد است که بدون آن باید جهان طبیعت فاقد عقل را غایتمند و در مقابل موجود واجد عقل