گیتانجلی (پیشکش سرود)

تو مرا بی‌منتها کرده‌ای، رضای تو این است تو این سبوی شکننده را همیشه خالی کرده‌ باز از حیاتی تازه سرشار می‌کنی تو این نی کوچک را بالای تپه‌ها و دره‌ها برده‌ای و از آن نغمه‌های جاودانه نو دمیده‌ای از نوازش انوشه‌‌ دست‌هایت، این دل کوچک من، از شادی، حدودش را گم می‌کند و نگفتنی را به زبان می‌آورد هدیه‌