تری ایگلتون در مقالهای با عنوان «آرمانگرایی در نقد آمریکایی» اجتناب استراتژیک نقد نو از نظریهپردازی را اینگونه توصیف کرده است: نقد نو، فرزند سیاست شکستخورده اصلاحات ارضی در دهه 1930 و نیرو گرفته از افول نقد استالینزده مارکسیستی، فنون «نقد عملی» آی ای ریچاردز و اف آر لیوس را با بازآفرینی «زندگی