پدرخوانده

جان لوییس تحلیل پدرخوانده را با بررسی موشکافانه سبک بصری جسورانه فیلم شروع می‌کند: ست‌پیس‌های نمایشی و بلند، نورپردازی سایه/ روشن و تدوین پایانی که مراسم غسل تعمید را در موازات با ترورهایی بی‌رحمانه به نمایش در می‌آورد تحلیل سبک بصری با مباحثی پیرامون درون مایه‌های اصلی فیلم همراه است: تلاش ویتو و م