صورتگرایان روس، در آغاز قرن بیستم، چشمانداز تازهای در حوزهی مباحث جمالشناسی و نظریهی ادبیات وارد محافل فرهنگی جهان کردند که آثارش هنوز هم در حال گسترش است با عرضه کردن نظریههایی نو، دربارهی «زبان شعر» و «پیرنگ داستان» و «بوطیقای سینما» و «ساختار قصههای عامیانه»، به آفاقی رسیدند که هیچگاه ا