ملال پاریس و برگزیده‌ای از گل‌های بدی

شعر برای بودلر وسیله‌ای بوده است تا به قلب زندگی راه یابد و آن را برهنه و بی‌دریغ دربرگیرد، چون کاردی که بر سینه‌ای می‌نشیند به همین جهت راه او از راه شاعرانی که "هنر را برای هنر" می‌خواستند و طالب "شعر محض" بوده‌اند، جدا می‌گردد خود او در داستان فانفارلو می‌نویسد: «مردم زندگی می‌کنند، برای آن که زن