داروین مانند پدربزرگش اراسموس و بسیاری از پیشینیان خویش متوجه شد که صرفا باروری طبیعت دلیلی برای تنازع برای بقا بود. در تنازع برای بقا، فردی که تغییرات سودمندتری را به ارث برده است، شانس بیش تری دارد آن قدر زنده بماند که بتواند ویژگی سودمند خویش را به نسل بعد منتقل کند. نظریه داروین کارا و عملی بود