بارها دلم میخواست بمیرم و این خلا رو در درونم احساس نکنم. انگار فقط اون لفافی هستم که به رغم اون چیز تازه ای که بهش اضافه شده، با چیزی پر شده که از زمانی دور به جا مونده. حتی اگه همه این گل و لای رو بکنم، فقط یادداشتی قدیمی پیدا میکنم. طرحی که مال من نیست.گرهای ساده که هیچوقت هیچچیز نمیتونه باز